Nasze koronkowe szyldy i tablice adresowe wykonywane unikatową techniką ażurowego wyrzynania ręcznego w drewnie zwracają uwagę i mogą być piękną ozdobą kamienicy, biura lub sklepu.
Udekorowany ozdobnym napisem, numerem lub oznakowaniem front domu lub firmy zwraca uwagę i przyciąga wzrok. Jest drogowskazem, a zarazem detalem dekoracyjnym budynku. Więcej
Na terenach Podlasia można do dziś spotkać bogato zdobione domy drewniane, a w nich piękne oprawy okien, charakterystyczne narożniki i wiatrownice. Szczególnie bogate w zdobnictwo architektoniczne są domy w gminie Narew, Czyże i Hajnówka. Istnieje wiele hipotez na temat źródeł tej tradycji dekorowania domów.
Rozpowszechnienie pewnych architektonicznych detali zdobniczych na ziemiach współczesnej północnowschodniej Polski wiązało się z napływem w XIX wieku wielkoruskich rzemieślników, zwanych przez miejscową ludność burłakami. To oni wprowadzili ozdobne obramienia okien, a zwłaszcza nadokienniki, zwane wówczas nalicznikami. Wskazuje się również na wpływ sposobu zdobienia domów z dawnej Rosji, aż spod Uralu, skąd powracający z wygnania bieżeńcy z okresu roku 1915 przywiedli ze sobą tę modę oraz sztukę stolarską zwaną wyrzynką. Więcej
Szczególnym elementem sopockiej architektury są drewniane werandy bogato zdobione ornamentami wycinanymi w drewnie. Powstały głównie na przełomie XIX i XX wieku, zgodnie z obowiązującym w miasteczkach kuracyjnych, modnym stylem alpejskim. Werandy zdobione ażurowymi wzorami pełniły dawniej funkcje reprezentacyjne domu, salonów gdzie odbywały się spotkania towarzyskie i popołudniowe pogawędki. Latem otwarte, a w chłodne dni roku osłonięte przez wkładane lub na stałe zamontowane okna.
Werandy to najczęściej wykusze na bazie konstrukcji drewnianej, pięknie i bogato zdobione ornamentami wycinanymi w desce laubzegą. Charakteryzowały się bogatym detalem drewnianym montowanym w zaciosach konstrukcji ryglowej domów, w szczytach domów, koronkową dekoracją fasad gankowych. Wystającym elementom belek i gzymsom nadawano dekoracyjne zakończenia. W zdobieniu ażurowym oprawy okien i szczytów dominowały symetryczne motywy geometryczne, roślinne lub zwierzęce. Więcej
Laubzekin to drewniany element dekoracyjny w starych domach z końca XIX wieku spotykany dotąd na Żuławach. W innych rejonach Polski zwany wyrzynką – Podlasie lub po prostu ornamentem, ażurem lub koronką. Słowo pochodzi od laubzegi – (niem. Laubsage), czyli piły ze specjalnym cieniutkim brzeszczotem, umożliwiającym wykonanie skomplikowanych ornamentowych wzorów dekoracyjnych w drewnie.
Dekoracyjne ornamenty umieszczano w szczytach budynków, jako ozdoby ganków i werand. Niejednokrotnie stanowiły ażurową oprawę okien lub drzwi. Koronkowe wzory wypełniały widoczne konstrukcje drewniane domów. Stanowiły bogaty detal drewniany w zaciosach konstrukcji okapów dachowych, daszków werand i ganków.
Wzornictwo zależało od fantazji i umiejętności stolarza, a motywy niejednokrotnie wywodziły się z podpatrzonej natury, geometrii lub stanowiły splecione wzory i kratki. Więcej
Copyright © 2012-2023 MANDALAMAN. Wszelkie prawa zastrzeżone.
